Vandaag kreeg ik van mama te horen dat dokter Ignace Samson deze week plots overleden is. Hij is gestorven aan de gevolgen van een hartinfarct. Toch wel ontstellend nieuws om te vernemen. Een groot verlies voor de medische wereld maar ook voor iedereen die hem persoonlijk kende.
Hij heeft bij mij de biopsie uitgevoerd en het nieuws moeten overbrengen. Ik apprecieerde zijn openheid over de zaken. To the point, sympathiek en vertrouwenwekkend zal ik altijd met dokter Samson verbinden.
vrijdag 21 februari 2014
donderdag 13 februari 2014
Uitslagen
Uitslagen
Maandag is er heel goed nieuws uit de bus gekomen. Op de scanners zijn geen tumorcellen waar te nemen. De radiotherapie heeft dus heel goed effect gehad. Vanaf nu moeten ze moeten mij daar maar om de drie maanden terugzien. Het is toch een hele rompslomp die wegvalt.
Wanneer je zo'n nieuws te horen krijgt valt er toch een soort van last van je schouders. Een pak van ons hart. Alhoewel het niet meteen tot mij doordringt en dat doet het nog steeds niet. Dit zal stilaan moeten gebeuren en zal volgens mij nooit geheel verdwijnen, wat ook logisch is.
Het eerste jaar zijn er vier controles om de drie maanden. De volgende jaren wordt dit stilaan afgebouwd. De eerste drie jaar zijn cruciaal, tijdens deze periode bestaat de grootste kans dat de tumor terugkeert. Later is dit natuurlijk ook nog mogelijk maar eerder zeldzaam.
De gevolgde behandeling had het doel om te genezen, wat ook heel goed geslaagd is. De kans bestaat echter dat de ziekte terugkomt. Met dit in het achterhoofd, een optimistische geest, vrienden en familie ben ik gewapend tegen de toekomst.
Zonet heb ik ook de uitslag van mijn examens ontvangen. Ik ben voor beide vakken geslaagd, dus het eerste jaar is goed ingezet.
Maandag is er heel goed nieuws uit de bus gekomen. Op de scanners zijn geen tumorcellen waar te nemen. De radiotherapie heeft dus heel goed effect gehad. Vanaf nu moeten ze moeten mij daar maar om de drie maanden terugzien. Het is toch een hele rompslomp die wegvalt.
Wanneer je zo'n nieuws te horen krijgt valt er toch een soort van last van je schouders. Een pak van ons hart. Alhoewel het niet meteen tot mij doordringt en dat doet het nog steeds niet. Dit zal stilaan moeten gebeuren en zal volgens mij nooit geheel verdwijnen, wat ook logisch is.
Het eerste jaar zijn er vier controles om de drie maanden. De volgende jaren wordt dit stilaan afgebouwd. De eerste drie jaar zijn cruciaal, tijdens deze periode bestaat de grootste kans dat de tumor terugkeert. Later is dit natuurlijk ook nog mogelijk maar eerder zeldzaam.
De gevolgde behandeling had het doel om te genezen, wat ook heel goed geslaagd is. De kans bestaat echter dat de ziekte terugkomt. Met dit in het achterhoofd, een optimistische geest, vrienden en familie ben ik gewapend tegen de toekomst.
Zonet heb ik ook de uitslag van mijn examens ontvangen. Ik ben voor beide vakken geslaagd, dus het eerste jaar is goed ingezet.
vrijdag 7 februari 2014
Spanning
Nu de radiotherapie en zijn bijwerkingen zo goed als voorbij zijn, kan het 'normale' leven opnieuw zijn gang gaan. Deze week had ik geen les omdat de examens net afgelopen waren. Vandaar dat ik met enkele vrienden de Ardennen ben gaan verkennen. De Ardennen en het gezelschap hebben mij meer dan goed gedaan.
Vorige week moest ik nog enkele scans laten nemen om de balans van de radiotherapie vast te stellen. Maandag, 10 februari, moet ik nog een botscan laten doen en langs gaan bij de oncoloog, prof. Schöffski. Het wordt gespannen afwachten wat hij te vertellen heeft. Als het in dezelfde tendens ligt van het voorgaande zal hij denk ik niet veel nieuws meer te vertellen hebben.
Donderdag krijg ik de resultaten van mijn examens. Die zijn naar mijn mening wel goed verlopen, maar met giscorrectie is natuurlijk alles mogelijk. Voor mij is maandag van meer belang dan donderdag. Het zou natuurlijk ook een mooie opsteker zijn moesten de punten goed zijn van de afgelegde examens
Ik zie er naar uit om deze blog zo snel mogelijk een einde te geven. Jullie worden deze week zeker op de hoogte gehouden.
dinsdag 24 december 2013
Verloop radiotherapie
Lang geleden dat ik hier eens gepasseerd ben. Het is echter druk druk druk.
De radiotherapie loopt op zijn einde. Nog drie keer te gaan en dan is de behandeling hopelijk voorgoed afgerond. De eerste vier weken zag en voelde ik niets aan mijn voet. Momenteel zit het bestraalde gebied duidelijk roder dan de rest. Ik voel amper iets van pijn dus ik ben een gelukkig man. Het enige frustrerende aan de bestraling zijn de meestal lange wachttijden, maar ja, je neemt dat er nu eenmaal bij.
De afgelopen weken was een drukke combinatie van lessen, radiotherapie en uitgaan. Vanaf nu wordt het blokken geblazen voor de komende examens.
Ik wil jullie allemaal een vrolijk kerstfeest wensen. Geniet van het heerlijke eten, de overvloedige drank en het gezelschap van jullie naasten!
De radiotherapie loopt op zijn einde. Nog drie keer te gaan en dan is de behandeling hopelijk voorgoed afgerond. De eerste vier weken zag en voelde ik niets aan mijn voet. Momenteel zit het bestraalde gebied duidelijk roder dan de rest. Ik voel amper iets van pijn dus ik ben een gelukkig man. Het enige frustrerende aan de bestraling zijn de meestal lange wachttijden, maar ja, je neemt dat er nu eenmaal bij.
De afgelopen weken was een drukke combinatie van lessen, radiotherapie en uitgaan. Vanaf nu wordt het blokken geblazen voor de komende examens.
Ik wil jullie allemaal een vrolijk kerstfeest wensen. Geniet van het heerlijke eten, de overvloedige drank en het gezelschap van jullie naasten!
maandag 18 november 2013
Professor schöffski
Na een half jaar onzekerheid, 8 weekopnames en 28 dagen chemo heb ik mooi nieuws gekregen van de oncoloog. De chemotherapie heeft heel veel effect gehad op de tumorcellen. De radiologen spreken van een 90 procent volume-afname, wat de bedoeling is van de chemokuren.
De lokale behandeling, de radiotherapie, zal dan komaf moeten maken met de laatste achtergebleven tumorcellen. Daarmee begin ik vanaf morgen voor zes weken lang.
Wat daarna komt? Hopelijk niet veel meer, maar wel zullen er controles volgen de komende tien jaar. Nu eerst de radiobehandeling de rest volgt wel.
"The pessimist complains about the wind; the optimist expect it to change; the realist adjusts the sails."
William Arthur Ward
zondag 10 november 2013
Voorbereiding bestraling
Eindelijk ben ik 'normaal' begonnen aan het eerste semester. Het was een mooie week met niet al te veel lessen. Natuurlijk heb ik wat notities van mijn vakken moeten bijwerken, maar alles komt in orde dankzij mijn ijverige collega's.
Vrijdag, 08/11, moest ik langs de dienst radiotherapie-oncologie voor de voorbereiding van de bestraling. Ten eerste zorgt men ervoor dat mijn voet gedurende zes weken steeds in de zelfde positie zal liggen. Men gebruikt daarvoor vacuümkussens, een soort van kussens die eerst zacht zijn en door ze luchtledig te zuigen worden deze steenhard. Naast die kussens heeft men ook een moule gemaakt voor mijn voet. Daardoor blijft die steeds in dezelfde positie.
Vervolgens hebben ze met een simulator de eigenlijke stralingen nagebootst. Dit doen ze opdat ze het juiste gebied zouden bestralen en zo weinig mogelijk gezond weefsel zouden beschadigen.
Normaal gezien is men nu klaar om er binnen een grote week aan te beginnen (19/11).
Morgen moet ik trouwens niet meer naar GHB voor de chemobehandeling. Wat een heel goed gevoel geeft maar het voelt evenzeer wat vreemd. Ik denk dat het gewoon nog niet helemaal tot me doorgedrongen is, maar dat zal wel snel volgen.
Vrijdag, 08/11, moest ik langs de dienst radiotherapie-oncologie voor de voorbereiding van de bestraling. Ten eerste zorgt men ervoor dat mijn voet gedurende zes weken steeds in de zelfde positie zal liggen. Men gebruikt daarvoor vacuümkussens, een soort van kussens die eerst zacht zijn en door ze luchtledig te zuigen worden deze steenhard. Naast die kussens heeft men ook een moule gemaakt voor mijn voet. Daardoor blijft die steeds in dezelfde positie.
Vervolgens hebben ze met een simulator de eigenlijke stralingen nagebootst. Dit doen ze opdat ze het juiste gebied zouden bestralen en zo weinig mogelijk gezond weefsel zouden beschadigen.
Normaal gezien is men nu klaar om er binnen een grote week aan te beginnen (19/11).
Morgen moet ik trouwens niet meer naar GHB voor de chemobehandeling. Wat een heel goed gevoel geeft maar het voelt evenzeer wat vreemd. Ik denk dat het gewoon nog niet helemaal tot me doorgedrongen is, maar dat zal wel snel volgen.
zaterdag 26 oktober 2013
De laatste
Ziezo, hopelijk heb ik het vandaag de allerlaatste keer over hoe het gegaan is in mijn chemoweek.
Het was terecht het laatste rondje, na dit zou ik niet veel meer aankunnen. Deze week heb ik echt mijn peren gezien. Zwaar vermoeid, de gebruikelijke tegenstribbelingen van maag en darmen en ook het verlangen naar het einde maakten het toch wel tot de zwaarste van allemaal.
Mijn rode bloedcellen stonden veel te laag deze week. Daarom hebben ze gisteren nog twee zakken bloed gegeven om het weer wat op peil te krijgen.
Gisteren ook echt moeten tjolen. Er was een afspraak voorzien bij de radiotherapeut om wat meer info te verkrijgen over de volgende behandeling. Neenee we zijn er nog niet van af. Twee uren zitten wachten en luisteren op consultatie is niet hetgeen waarop je zit te wachten in die toestand.
Gelukkig zijn we wel enkele interessante dingen te weten gekomen. De bestraling zal pas vanaf de 18/11 beginnen, omdat dit standaardprocedure is qua rust en die zever. De radiotherapie zal 6 weken bestrijken, 30 sessies, wat het een dagelijkse activiteit van 30 minuten maakt.
Het correct in positie brengen en de voorbereidingen zullen wat vroeger plaatsvinden samen met de grote controle na de chemo. Dit houdt opnieuw een MRI en CT-scan in. Dit gebeurt op 14/11 en op 18/11 heb ik een consultatie voor het eindbilan bij de oncoloog.
Zo zijn de ellendige dagen van de ziekenhuisopnames wel achter de rug. Waar ik zeker niet kwaad om ben. Bedankt alvast daarvoor!!
Het was terecht het laatste rondje, na dit zou ik niet veel meer aankunnen. Deze week heb ik echt mijn peren gezien. Zwaar vermoeid, de gebruikelijke tegenstribbelingen van maag en darmen en ook het verlangen naar het einde maakten het toch wel tot de zwaarste van allemaal.
Mijn rode bloedcellen stonden veel te laag deze week. Daarom hebben ze gisteren nog twee zakken bloed gegeven om het weer wat op peil te krijgen.
Gisteren ook echt moeten tjolen. Er was een afspraak voorzien bij de radiotherapeut om wat meer info te verkrijgen over de volgende behandeling. Neenee we zijn er nog niet van af. Twee uren zitten wachten en luisteren op consultatie is niet hetgeen waarop je zit te wachten in die toestand.
Gelukkig zijn we wel enkele interessante dingen te weten gekomen. De bestraling zal pas vanaf de 18/11 beginnen, omdat dit standaardprocedure is qua rust en die zever. De radiotherapie zal 6 weken bestrijken, 30 sessies, wat het een dagelijkse activiteit van 30 minuten maakt.
Het correct in positie brengen en de voorbereidingen zullen wat vroeger plaatsvinden samen met de grote controle na de chemo. Dit houdt opnieuw een MRI en CT-scan in. Dit gebeurt op 14/11 en op 18/11 heb ik een consultatie voor het eindbilan bij de oncoloog.
Zo zijn de ellendige dagen van de ziekenhuisopnames wel achter de rug. Waar ik zeker niet kwaad om ben. Bedankt alvast daarvoor!!
Abonneren op:
Posts (Atom)